هدف این تحقیق بررسی مازاد نقدینگی بر بازده سهام و ثروت سهامداران است. نگهداری بیش از اندازه موجودی نقد می تواند بازتابی از به هدر رفتن موقعیت های مناسب برای کسب بازدهی بالا باشد. علاوه بر این مدیران نیز با نگهداری نقدینگی مازاد به دنبال کسب پاداش های بالاتر برای خود می باشند که این موضوع با انعکاس در کاهش سرمایه گذاری ها موجب کاهش بازده سهامداران خواهد شد. بدین منظور از داده های 122 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی بازه زمانی 1380 لغایت 1390 و آزمون همبستگی با بکارگیری رگرسیون چند متغیره استفاده شده است.
نتایج تحقیق نشان می دهد که رابطه معنی داری بین مازاد نقدینگی و بازده وجود ندارد، اما در شرکت های با مازاد نقدینگی دایمی، بین ارزش نهایی مازاد وجه نقد با مازاد بازده رابطه معنی داری وجود دارد.
